وجود زلزله در منطقه مکران و دریای عمان و بروز سونامی 27 نوامبر 1945 در ساحل مکران دلالت بر ناامن بودن منطقه در ارتباط با سونامی دارد. تفسیر ژئوفیزیکی منطقه نیز صحت این گفته را تایید می کند. در این تحقیق به دلیل رفتار لرزه خیزی متفاوت، منطقه دریای عمان به دو ناحیه تقسیم شده است. از زمین لرزه های قرن جاری و همچنین زلزله های تاریخی برای محاسبه ضرایب گوتنبرگ - ریشتر و دوره بازگشت زلزله ها استفاده شده است. نمودارهای توزیع انرژی رسم و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. به کمک داده های عمقی، شیب دیواره حوضه رسوبی و همچنین سرعت امواج سونامی در نقاط مختلف این دریا مورد بررسی قرار گرفته و احتمال لغزش سواحل و ارتفاع امواج سونامی در سواحل مختلف این دریا با هم مقایسه شده است.

نمونه های آزمونی از گونه های ساج، بالائو، کروئینگ و چنگال از بین چوبهای مورد مصرف در ساخت شناورهای چوبی، به طور تصادفی انتخاب و پس از اندازه بری در کارخانه اشباع تراورس قزوین با کرئوزوت اشباع شدند. نمونه های اشباع شده به همراه نمونه های شاهد این گونه ها و نیز گونه های راش و بلوط، در ساحل دریا (داخل آب) نصب شد. نمونه های آزمونی پس از 6، 9، 19، 21 و 27 ماه استقرار در دریا، با معیار IRG/WP/4432 (1985) مورد ارزیابی قرار گرفتند. در طی مدت استقرار از بین نمونه های شاهد فقط نمونه های چوب چنگال تخریب نشد و بقیه به درجه تخریب 4 (کاملا تخریب شده) رسیدند نمونه های اشباع شده از همه گونه ها پس از 20 ماه استقرار در دریا، به وسیله حفاران دریایی تخریب نشدند. کیل شناورها عمدتا از چوبهای اشباع نشده چنگال و بالائو ساخته می شود، با توجه به دوام طبیعی بالای چوب چنگال که نتایج این بررسی نیز موید این امر است، توصیه می شود با جای چوب بالائو از چوب چنگال استفاده شود.

در مطالعه ی حاضر، از مدل MITgcm برای مدل سازی جبهه ی سطحی دریای عمان استفاده شده است. منطقه ی موردمطالعه شامل قسمتی از تنگه هرمز و دریای عمان (3/27-5/22 درجه ی شمالی و 7/61-2/56 درجه ی شرقی) است. داده های اولیه (دما، شوری، باد، شار گرمای خالص، تبخیر و بارش) به مدل معرفی شدند. مدل برای 15 سال اجرا شده تا به پایداری برسد. مقایسه ی خروجی های مدل و داده های اندازه گیری (شامل داده های اندازه گیری و ماهواره) توافق خوبی را نشان می دهد. نتایج مدل نشان دهنده ی وجود جبهه ی رأس الحد در سواحل جنوبی دریای عمان است که پهنا و گستردگی آن به صورت مکانی و زمانی تغییر کرده و در زمستان به علت شدت وزش بادهای شمال غربی، پهن تر و گسترده تر و در تابستان و پاییز گستردگی کمتری دارد. وجود سیکلون ها با شعاع بیشتر در زمستان و بهار در سطح دریای عمان مشخص است. در تابستان و پاییز با افزایش ناپایداری وجود آنتی سیکلون ها در سطح دیده می شود که با نتایج مدل سازی و مشاهدات قبلی در توافق است. چگالی در مرکز این سیکلون ها به kg/m^3 1026 می رسد. بیشینه اختلاف چگالی بین شمال و جنوب دریای عمان در زمستان (kg/m^3 1) و کمینه ی اختلاف چگالی در پاییز (kg/m^3 5/0) محاسبه شد. افزایش گرادیان چگالی افقی در طول جبهه به افزایش سرعت قائم و ایجاد ناپایداری باروکلینیکی منجر می شود. عمق جبهه در زمستان بیشینه m80، در بهار کمینه m55 و در تابستان و پاییز m60 است. فرکانس شناوری در زمستان 1-s 007/0، در بهار 1-s023/0 و در تابستان و پاییز 1-s022/0 و نسبت بیشترین طول موج رشد یافته به شعاع تغییر شکل راسبی در زمستان 5/1، در بهار 65/0 و در تابستان و پاییز 61/0 محاسبه گردید مقدار محاسبه شده در زمستان به مقدار تجربی نزدیک تر است.

در این مطالعه ارتباط کاهش اکسیژن محلول دریای عمان با تغییرات در عوامل موثر از جمله: دما و لایه بندی حرارتی آب، تبادلات با بدنه های آبی مجاور، فعالیت های بیولوژیکی، غلظت کلروفیل-آ و تولیدات اولیه بررسی شده است. داده های مورد استفاده در این پژوهش از داده های اندازه گیری موجود در سایت های جهانی نظیر World Ocean Atlas و تصاویر ماهواره ای SeaWiFS و MODIS استخراج گردیدند. مقایسه پروفیل های میانگین سالانه اکسیژن محلول دریای عمان در سال های 1960 و 2010 نشانگر افت غلظت اکسیژن از سطح آب تا عمق حدود 1000 متر در سال 2010 بود. میزان کاهش اکسیژن محلول در لایه مخلوط سطحی mg/l4/0 بوده است. در زیر لایه مخلوط سطحی کاهش اکسیژن تشدید شده و در عمق 100 متر به حداکثر mg/l7/3 رسیده است. در عمق-های بیشتر از 100 متر، میزان اختلاف اکسیژن دو سال کاهش یافته و در عمق 1000 متر به mg/l 1/0 رسیده است. بدلیل وقوع اکسیژن زدایی، ضخامت لایه سطحی با غلظت اکسیژن بیشتر از mg/l 2 از 150 متر در سال 1960 به 80 متر در سال 2010 کاهش یافته است. نتایج مطالعات نشان داد که کاهش اکسیژن محلول در لایه مخلوط سطحی دریای عمان با کاهش انحلال پذیری ناشی از افزایش دما در این لایه همخوانی داشته است. در رابطه با کاهش شدید اکسیژن محلول در لایه زیر لایه مخلوط سطحی، تقویت لایه بندی حرارتی و تشدید ترموکلاین ( افزایش C/m° 01/0 در گرادیان حرارتی) مهم ترین عوامل شناخته شدند.

امروزه بررسی ترکیبات آنتی اکسیدان طبیعی مستخرج از موجودات دریایی مورد توجه می باشد. لذا در این مطالعه خواص آنتی اکسیدانی اسیدین Phallusia nigra سواحل چابهار بررسی شد. خواص آنتی اکسیدانی با استفاده از روش مهار رادیکال آزاد Diphenyl Picrylhydrazyl (DPPH)i، قدرت کاهشی و فعالیت کلاته کنندگی با استفاده از حلال های متانول، اتانول و کلروفرم بررسی شد. از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی دانکن جهت آنالیز آماری استفاده شد. بیشترین درصد مهار رادیکال DPPH مربوط به غلظت mg/ml 1 عصاره متانولی با مهار 5/1± 09/93 درصد بود. در روش سنجش قدرت کاهشی، غلظت mg/ml 1 عصاره متانولی بیش از سایر عصاره ها بود (01/0± 35/0). فعالیت کلاته کنندگی عصاره کلروفرمی در همه غلظت ها بالاترین درصد را داشت. در هر سه روش رابطه مستقیمی بین غلظت، توانایی مهار و جذب عصاره ها برقرار بود. نتایج نشان داد خواص آنتی اکسیدانی Phallusia nigra بسیار قابل توجه و می تواند مبنایی برای انجام مطالعات بعدی به منظور دستیابی به مواد دارویی جدید برای درمان بسیاری بیماری ها از جمله سرطان باشد. همچنین پس از انجام مطالعات درون تنی، پیش کلینیکی و کلینیکی می توان از عصاره آن در صنایع آرایشی و بهداشتی و دامپزشکی استفاده کرد.

گردشگری نقش مهمی در توسعه روستایی دارد. گردشگری ضمن تصحیل فرایند توسعه روستایی از طریق تنوع بخشی به فعالیت های اقتصادی، حفظ یکپارچگی اجتماعی، حفاظت از محیط زیست، و تغییرات مثبت فضایی-کالبدی در سکونتگاه های روستایی می تواند منجر به افزایش کیفیت زندگی در نواحی روستایی شود. با توجه به اهمیت این موضوع، در پژوهش حاضر به بررسی اثرات گردشگری بر ارتقاء سطح کیفیت زندگی سکونتگاه های روستایی پرداخته شد. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و روش انجام آن توصیفی-تحلیلی است. ابزار گردآوری داده ها و اطلاعات پرسش نامه و مصاحبه با خانوارهای روستایی بوده است. جامعه آماری شامل سکونتگاه های روستایی سواحل دریای عمان در جنوب استان سیستان و بلوچستان، دو شهرستان ساحلی کنارک و چابهار می باشد (4855=N). با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری سهمیه ای، 356 نمونه در 12 روستا که دارای جاذبه های گردشگری بوده اند به عنوان نمونه انتخاب گردید. برای تحلیل داده ها و پاسخگویی به سوالات پژوهش از آزمون های توصیفی، آزمون تحلیل واریانس و مدل تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد که گردشگری ارتباط خطی مناسبی با افزایش کیفیت زندگی سکونتگاهای روستایی شهرستان کنارک و چابهار داشته است. به طوری که طبق مدل تحلیل مسیر، گردشگری روستایی اثرات مختلف و مطلوبی بر شاخص های اقتصادی، اجتماعی، محیطی و کالبدی-فضایی داشته و مقدار p کلیه پارامترهای لامدا در مدل فوق حکایت از تایید کلیه روابط رگرسیونی دارد. از بین ابعاد چهارگانه، توسعه گردشگری بیشترین اثر را بر بعد اقتصادی کیفیت زندگی و کمترین اثرات را بر بعد اجتماعی کیفیت زندگی در سکونتگاه های روستاهای داشته است.

در تابستان سال 1382 طی گشت تحقیقاتی پروژه تعیین میزان توده زنده کفزیان آب های استان سیستان و بلوچستان به روش مساحت جاروب شده، که به وسیله شناور تحقیقاتی فردوس یک و به روش ترال کف و استاندارد از تور ترال ماهی انجام شد، گونه ای جدید از خانواده گوازیم ماهیان با نام علمی (Russell&Golani 1993) Parascolopsis baranesi صید و شناسایی گردید. منطقه مورد بررسی محدوده آب های ساحلی این استان و از '55 °58 طول شرقی (منطقه میدانی) تا '25 °61 طول شرقی (خلیج گواتر) بوده و این ماهی در سراسر این منطقه و در محدوده عمقی 68 تا 102 متر مشاهده شد. صید آن در تمامی ایستگاه ها همراه با گونه ای ماهی از خانواده Ttiglidae بود. دو قطعه از این ماهی با کدهای OFRC 0036 و 0037 OFRC به ترتیب با طول استاندارد 97.1 و 107.8 میلی متر در فرمالین 10 درصد فیکس شده و هم اکنون در آزمایشگاه مرکز تحقیقات شیلانی آب های دور نگهداری می شود. همچنین یک قطعه از آن با کد NTM S.15736-001 با طول استاندارد 98.3 میلی متر در یکی از موزه های تاریخ طبیعی کشور استرالیا نگهداری می شود. این گونه جثه ای کوچک داشته و در سال 1993 برای اولین بار در خلیج عقبه صید و گزارش گردید. تا قبل از صید آن در ایران، محدوده پراکنش جغرافیایی این گونه منحصر به شمال دریای سرخ بود. این گزارش در واقع بیان کننده دومین مکان صید و پراکنش جغرافیایی این گونه در دنیا می باشد و تاکنون به جز خلیج عقبه و دریای عمان درجای دیگری صید و گزارش نشده است.